مرد کافری در بازار بغداد می آمد ،مردم گرد او جمع می شدند و او به آنها خبر می داد

از آنچه در منزل یا نیت خود داشتند.

این جریان را به موسی بن جعفر علیه السلام عرض کردند،حضرت به صورت ناشناس به

آن محل حاضر شد.به یکی از همراهان خود فرمود:چیزی در نیت بگیر،آنچه در ضمیر گرفته بود

اطلاع داد.

موسی بن جعفر علیه السلام او را به کناری برد و فرمود: به واسطه ی چه عملی این مقام را

پیدا کردی با این که جزئی از مقام پیامبران است.

گفت: به این درجه نرسیدم مگر به واسطه مخالفت با خواهش نفس.

حضرت فرمود: اسلام را بر نفس خود عرضه بدار ببین چگونه میابی،عرض کرد :نفسم به اسلام

آوردن راضی نیست.

فرمود:مگر نه این است که بر اثر مخالفت نفس به این مقام رسیده ای،اکنون با او مخالفت کن.

مرد تاملی کرد و ایمان آورد،ایمانش بسیار نیکو شد و پس از جریان گهگاه به مجلس

موسی بن جعفر علیه السلام حاضر می شد.

روزی یک نفر درخواست کرد از نیّتش خبر دهد،هر چه فکر کرد چیزی نتوانست بگوید،آنگاه

عرض کرد:من وقتی کافر بودم از امور پنهان اطلاع داشتم حالا که مسلمانم چرا نمی توانم؟

حضرت فرمود: خداوند عمل هیچ بشری را بی پاداش نمی گذارد و ضایع نمی کند.چون در موقع

مخالفت با نفس میکردی،خداوند جزای آن را در دنیا می داد،زیرا کافر در آخرت بهره ای ندارد،

اکنون که اسلام آورده ای،پاداش آن را برای آخرتت ذخیره کرده است.